Zoeken
Blog Thille Dop, uitgever Moon - Media launch in Londen
We gingen aan het werk. Vertaalster Lia Belt wil het boek graag vertalen en gaat aan de slag. Hannerlie stort zich op de aanbiedingstekst en komt met de geweldige ingeving om het eerste deel Half Zwart (Engelse titel is Half Bad, maar Half Slecht bekt niet lekker en dekt ook niet de lading) te noemen. Het boek gaat over zwarte (slechte) en witte (goede) heksen. U mag raden hoe het tweede deel gaat heten. Onder de goede inzenders verloten wij een boek. Ik overleg met onze productieman Peter om te kijken welke toeters en bellen we willen. We hebben de wildste ideeën en plannen, zoals zilverfolie, preeg en spot-uv, diapositief zetten en zwart op snee, maar overal hangt een prijskaartje aan. Eerst die calculatie maar eens afwachten en dan hakken we de knoop door. Afspraken met onze collega’s van marketing, pr en verkoop worden gemaakt en iedereen is ervan overtuigd dat dit de openingstitel van onze voorjaarsaanbieding moet worden.

Blog Thille Dop, uitgever Moon - Media launch in Londen

Gepubliceerd op 14 maart, 2014 om 00:00


Intussen zitten onze collega’s aan de andere kant van het water ook niet stil. Ik krijg een uitnodiging om aanwezig te zijn bij de media launch van Half Bad in aanwezigheid van auteur Sally Green. Penguin heeft een galley (vooruitexemplaar) voor de pers laten maken en wil dit aan de pers overhandigen tijdens een spectaculair feestje op de zolder van een hippe tent in Londen. Ik vlieg naar Londen en meld mij op hoge haken bij de burelen van Penguin. Gezamenlijk vertrekken wij naar die hippe tent, maar niemand is daar eerder geweest. De iPhone biedt uitkomst. We hoeven maar twee keer over te stappen met de metro en dan is het om de hoek bij een halte. Zo gezegd, zo gedaan. Ik strompel op mijn torenhoge hakken (speciaal met een leuk jurkje voor deze media launch aangetrokken) over de keitjes achter mijn Penguin-collega’s aan naar het metrostation. Dat ligt verder weg dan ik hoopte, maar we bereiken de juiste metrohalte. ‘En nu is het nog maar een klein stukje,’ verzekerd rechtendirecteur Zosia mij. Zij heeft haar iPhone voor haar neus en gaat fier voorop. Elke hoek heb ik vier keer verkend en elke keer is de hippe tent ‘just around the corner’. De moed zinkt mij in de hoge schoenen. Gelukkig weet een taxichauffeur waar het is: inderdaad ‘just around the corner’. We waren er pas vier keer langsgelopen… Maar goed, we zijn binnen.

De party is op de bovenste verdieping en er is slechts één kleine lift, waar inmiddels een heel lange rij voor staat. Geen nood, de portier wijst ons de trap. Hijgend en puffend kom ik op de bovenste verdieping (toch niet gek om een paar sneakers in je tas te stoppen). Een bruisend feest is al in volle gang. Het spectaculairste is een geweldige, grote kooi met daarin een beeldschone, geketende jongen en de galleys. Een kooi? Ja, want de hoofdpersoon Nathan groeit op in een wereld vol witte en zwarte heksen. Zijn vader is een beruchte zwarte heks en zijn moeder, die overleden is, was een witte heks. Op de dag dat Nathan zeventien wordt, kan hij de zwarte magie van zijn vader erven, mits zijn vader hem drie inwijdingsgeschenken geeft. Om dit te voorkomen sluiten de witte heksen Nathan op in een kooi. Onze Engelse collega’s hebben deze kooi speciaal laten maken voor de media launch.

Sally Green houdt een toespraak en dan wordt de kooi geopend en mogen de journalisten en ik een voor een in de kooi om een exemplaar in ontvangst te nemen. Nathan is er tijdens zijn gevangenschap niet liever en socialer op geworden en het is voor sommigen een heel gevecht om dat exemplaar te bemachtigen. Ik fluister Nathan in zijn oor dat ik helemaal speciaal voor hem uit Amsterdam ben gekomen, en met gepaste tegenzin geeft hij mij een exemplaar. Het idee voor de kooien is geboren, maar daarover de volgende keer meer. Na een lange en mooie avond nemen we op mijn initiatief een taxi terug.

Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws